به دعوت یکی از دوستان برای اولین بار کودکان کار مخاطب سخنان من بودند. عنوان سمینار را "کارآفرینان آینده" در نظر گرفته بودیم. حدود 2 ساعت با صبر و حوصله و هیجان گفت و شنود ما ادامه داشت. به نظر می رسید میل به تغییر در آنها موج می زند.
بررسی که کردم متوجه شدم حدود 250 میلیون کودک کار در سراسر دنیا وجود دارند و بیش از 60 درصد آنها در آسیا هستند. ظاهراً آمار کودکان کار در ایران در حال افزایش است و این عامل می‌تواند نگران کننده باشد. از یک طرف خیلی دوست داشتم جای آنها باشم و زندگی را از زاویه دید آنها نگاه کنم و از سویی بیم آن را داشتم که چگونه محیط پرچالشی که شبانه روز در آن حضور دارند را تحمل خواهم کرد. از یک سو غیرت و مردانگی و از سوی دیگر خشونت و درماندگی. به واقع چه کاری از عهده من و امثال من بر می‌آید؟ فشار اقتصادی چه بر سر مردم دنیا آورده است که کودکی که باید کودکی کند از کارگری به عنوان تفریح یاد می‌کند. البته من به شخصه با کار کردن کودک مشکلی ندارم اما با استثمار و اجبار کودک برای دستیابی به مقاصد اقتصادی خیلی خیلی مشکل دارم.
اولین نفری باشید که دیدگاه خود را بیان می کند.